امیرعلی جونم؛
می دانم وقتی مهر سال بعد تو را می بینم با خود خواهم گفت :ماشاء ا. چقدر بزرگ شده ای! اما نه به سال نه به جسم، که به عقل و شعور، نه به قد و قامت که به احساس و فهم.
می دانم قطره ای، دریا خواهی شد. جویباری، رود خروشان خواهی گردید و آن قدر وسعت خواهی یافت که تبلور اندیشه های بزرگ شوی. می دانم بزرگ خواهی شد، بزرگ خواهی شد، بزرگ خواهی شد می دانم که تو ایمان داری و می دانی و آن گاه با تو حرف خواهم زد و حرف خواهم شنید، از زندگی و رسم خوشایند آن.
درباره این سایت